landinfo Egypte

Egypte heeft een geschiedenis die meer dan 8000 jaar teruggaat, met weinig bekend uit de vroege periode. Dankzij hiërogliefen en de uitvinding van papyrus zijn de perioden vanaf 3000 v.Chr. goed gedocumenteerd. De geschiedenis kan grofweg worden verdeeld in drie tijdperken: het Oude Rijk (3000-2250 v.Chr.), het Middenrijk (2000-1570 v.Chr.), en het Nieuwe Rijk (1570-1100 v.Chr.).

Het Oude Rijk begon met de eenwording van Opper- en Neder-Egypte door koning Menes. Tijdens het Oude Rijk werden iconische bouwwerken zoals de piramiden van Gizeh en de Sfinx gebouwd. Het koninklijk gezag verminderde echter, wat leidde tot een burgeroorlog rond 2250 v.Chr.

Na de verovering door Alexander de Grote in de 4e eeuw v.Chr., nam Ptolemaeus I, een van zijn generaals, de macht over Egypte. Het Ptolemeïsche Egypte was een van de machtigste rijken in de Middellandse Zee, maar verloor uiteindelijk terrein aan Rome. Cleopatra VII, de laatste Ptolemaeïsche farao, trachtte de macht vast te houden, maar na de nederlaag van Marcus Antonius in de Slag bij Actium pleegde ze zelfmoord, en Egypte werd een Romeinse provincie.

Na de Perzische overheersing in 616 n.Chr. en de Arabische verovering in 642, werd Egypte een belangrijk centrum van de islamitische wereld. De Fatimiden, die Caïro in 968 stichtten, regeerden twee eeuwen, gevolgd door de Ajoebiden en de Mamelukken, die het land tot 1517 controleerden. De Osmaanse Turken namen daarna de macht over.

In 1798 bezette Napoleon Egypte, maar werd in 1801 door Osmaanse troepen verdreven. Mohammed Ali, een jonge officier uit het Franse leger, nam de macht over en moderniseerde Egypte. Vanaf 1882 was Egypte onder Britse controle, voornamelijk vanwege het Suez-kanaal, en bleef dit tot de onafhankelijkheid in 1954.

De landbouw blijft een belangrijke inkomstenbron, maar de explosieve bevolkingsgroei heeft de zelfvoorziening belemmerd, wat leidt tot inflatie. Toerisme, het Suez Kanaal en mijnbouw, met gaswinning als grootste bron, dragen ook bij aan de economie.

De politieke situatie in Egypte wordt gedomineerd door president Abdel Fattah el-Sisi, die in 2013 de macht greep na een militaire coup. Sinds zijn verkiezing in 2014 heeft hij zijn autoriteit versterkt, waarbij de politieke oppositie sterk is ingeperkt en de persvrijheid beperkt. Hoewel verkiezingen plaatsvinden, wordt het politieke klimaat gekenmerkt door repressie van tegenstanders en beperkte ruimte voor politieke pluraliteit. De regering voert een economisch hervormingsprogramma uit, ondersteund door het IMF, maar wordt bekritiseerd vanwege mensenrechtenschendingen, waaronder massale detenties van politieke activisten en het onderdrukken van vreedzame protesten.